Leuk idee maar tegenvallende inhoud.

Film (Horror)🤔

Ik ben in mijn vrije tijd aan de slag gegaan met de eerste opdracht! ik ga buiten mijn comfortabele zone dat betekent dat ik ga een horrorfilm kijken!.  Het gaat over een Vriendengroep die naar een spookhuis gaat, in een totaal onbekend gebied in het bos. Al snel komen ze er achter dat het spookhuis foute boel is en de acteurs moordenaars blijken te zijn in het spookhuis.  Die als enige doel hebben om zoveel mogelijk, slachtoffers te maken. het is één groot bloedbad. Telefoons zijn verboden bij betreding van het spookhuis, maar als beloning krijg je een horrorervaring die je nog lange tijd zal heugen.

Mijn beoordeling op het verhaal✨

De film is geschreven en geregisseerd door Scott Beck en Bryan Woods, namen die zo op het eerste oog maar weinig zeggen maar beide heren waren verantwoordelijk voor het script van A Quiet Place, één van de succesvolle horror's van het jaar 2018.

Redelijke horrorfilm. Het verhaal stelt weinig voor en wordt ook verder niet toegelicht. Maar daar gaat het in dit genre ook niet om. De opbouw is goed. De spanning wordt stap voor stap opgebouwd. Helaas weet je als kijker al waar het naar toe goed, dus echt verrassend wordt het niet. Richting het einde gaat men lekker los. Visueel ziet de film er best goed uit met mooie originele locaties. Haunt is echt een titel voor de liefhebber. Wanneer je geen liefhebber van het genre bent, dan zal deze film dat niet gaan veranderen. Haunt is namelijk precies wat je van een horror verwacht, en past met zijn Halloween thema perfect bij deze tijd van het jaar. Verwacht geen intelligente horror/drama, zoals bijvoorbeeld een Hereditary dit wel is, maar eerder een recht toe, recht aan slasher zonder verassingen. Die overigens wel met liefde voor het genre gemaakt is, dat dan weer wel. Het acteerwerk is ook goed te doen. Prima genre vermaak. 3.0. 

Al met al een oke film. Maar niks bijzonders, het is helaas wel heel makkelijk afgeleverd doordat je bijna niks, over de personages te weten komt.  ik geef deze film een 3️⃣van de 5️⃣ sterren⭐

Moeilijke genre uitgekozen!

Ik vindt dat ik een goede recensie heb geschreven, die  een goed beeld schetst over de film. Het was erg moeilijk om een recensie te schrijven over een film, dat als genre horror betreft. omdat het opvallend weinig inhoud heeft ten opzichte van andere genres. De makers gaan eigenlijk voorbij aan het idee om een goede informatieve film neer te zetten, op alle vlakken. dit resulteert dat de makers  veel oog hebben voor enge momenten en schrik scenario's bedenken. in plaats van een goed verhaal neer zetten. waarbij informatie over de personages wordt gegeven, of de moordenaars. als je de film af hebt gekeken heb je dus nog steeds geen idee wat voor mensen de personages zijn. kortom het is wel heel makkelijk in elkaar gezet helaas! wat mij betreft te makkelijk

Eerste en laatste keer!

het was voor mij overigens de eerste keer, dat ik een hele film aandachtig zou kijken waarvan de genre horror betreft. Het is dus ook erg jammer dat het me inhoudelijk is tegengevallen. Ik denk dat een horrorfilm, beter bestemt is aan iemand die niet zozeer naar een film komt kijken voor het verhaal. Maar meer oppervlakkig kijkt naar schrikmomenten en gewoon een enge film wilt zien. Het is voor mij persoonlijk de laatste keer dat ik dus naar een horrorfilm ga kijken, mits het geweldige recensies heeft. Het was voor mij een leerzame opdracht om eens een film te bekijken, met een ander genre die ik niet gewent was en hier een beeld van moest maken., Ik denk dat het mij aardig is gelukt! 

Extra informatie!

Regisseur: Scott Beck. 

Locatie waar gezien: Thuis

Locatie waar de film zich afspeelt: eerst bij de personages thuis, daarna in een bos en daarna in een spookhuis. De personages waren gekleed als normale mensen, op de mensen na die in het spookhuis zaten die hadden zich zo eng mogelijk gekleed. De kleding bepaald de sfeer doordat de film eng moet zijn. De muziek had een speciale rol in de film doordat er eigenlijk geen muziek, in de film was. Er zijn speciale geluideffecten wanneer iets spannend ging worden maar dat werd niet veel toegepast. Het verhaal wordt op volgorde verteld. er is geen sprake van flashbacks.

Personages: Er is niet echt een hoofdrol in het verhaal omdat het verhaal hel erg oppervlakkig is, en de personages vrijwel geen doel hebben in de film het zijn gewoon normale mensen.

Einde! Verslag activiteit 2

Architectuur🏛️

Ik ga voor mijn ckv opdracht foto,s maken van de calatravabruggen.

De Calatravabruggen zijn drie bruggen over de Hoofdvaart in de Nederlandse gemeente Haarlemmermeer, ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava. De opdracht ervoor werd hem in 1999 gegeven. 

de drie bruggen, genoemd naar de snaarinstrumenten Harp, Citer Harp en Luit, liggen aan de 20 meter brede Hoofdvaart tussen Nieuw-Vennep en Hoofddorp. Ook de verlichting is ontworpen door Calatrava. De drie bruggen hebben allen een stalen pyloon.

De Harp voor de Noordelijke Randweg van Nieuw-Vennep met zijn lengte van 143 meter en gescheiden rijbanen ligt loodrecht op de Hoofdvaart en heeft een pyloon van 82 meter.

De Citer bestaat uit twee gedeeltes, een fietsbrug parallel aan de Hoofdvaart over een autoweg, de Bennebroekeweg, die hier de Hoofdvaart kruist. Beide brugdelen hangen aan een 62 meter lange pyloon. De rotondebrug de Luit (aan de Maria Tesselschadelaan) heeft de kortste pyloon (48 meter), waaraan beide kromme brugdelen hangen.

Er was kritiek op de ontworpen. De bruggen zouden te groot zijn voor de smalle Hoofdvaart. Ook heeft de pyloon van de rotondebrug geen constructieve functie. Ook blijken de bruggen te roesten wat resulteert in een herstel en onderhoudskosten die oplopen tot 50 miljoen euro.

Literatuur📘

Boek lezen!📖

Ik ga een  literair boek lezen en het boek beoordelen!.

We rijden met z'n drieën achter elkaar over het smalle fietspad. Het enige licht komt van onze fietslampen, die slingerend over de weg schijnen.

De dreigende woorden op de ansichtkaart hebben de hele week in mijn hoofd gezeten. Een paar keer heb ik op het punt gestaan om Dylan de kaart te laten zien, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het bericht voor hem bedoeld is. Dylan heeft geen vijanden, op school mag iedereen hem. Er stond geen adres op de kaart, hij is door iemand persoonlijk in de brievenbus gegooid. Wie zeg dat het niet gewoon een flauwe grap is?

'Heb je er zin in?'

Ik kijk op. Dylan is naast me komen rijden, onze sturen haken bijna in elkaar. Hij draagt een nieuwe spijkerbroek en shirt en zijn ogen stralen. Ik probeer me voor te stellen dat hij vroeger ernstig ziek is geweest, maar het lukt me nauwelijks.

Dylan glimlacht. 'Dat klinkt nog niet heel enthousiast.'

Eigenlijk heb ik geen flauw idee wat ik van deze hele fright night moet vinden. Mijn voorstel kwam in een opwelling, omdat ik graag iets samen met Quin en Dylan wilde doen. Nu het bijna zover is, gieren de zenuwen door mijn lijf. Het voelt vervelend dat ik niet meer terug kan. Het is net of de beugels van een achtbaan dichtgaan en de karretjes langzaam omhoog worden getakeld. (blz. 10)

Sofia, Quin en Dylan zijn onderweg naar een fright night. Het was een idee van Sofia. Ze had een poster zien hangen. Het leek haar leuk om dit met hun drieën te doen.

Sofia ploft naast me op het matras neer en zoals altijd valt het me op dat ze ruikt alsof ze uren buiten heeft doorgebracht: fris en zonnig.

'Moet je dit zien.' Sofia vouwt een stuk papier uit. Het is een gedeelte van een reclameposter, de randen zijn gescheurd en er zijn delen van de tekst weggevallen.

Quin grinnikt. 'Heb je dat soms onderweg van een reclame zuil getrokken?'

Sofia strijkt het papier glad. 'Precies.'

'Wat is het?' vraag ik.

'Reclame voor een fright night.'

'Voor wat?'

'Een kans om nooit meer bang te zijn.'

Ik tast naar de pootjes van mijn bril en duw hem nog strakker op mijn neus. Nooit meer bang. De woorden van Sofia gonzen door mijn hoofd. Stel je voor dat zoiets zou kunnen. Ik zou eindelijk doorslapen 's nachts en de nare herinneringen zouden voorgoed verleden tijd zijn. (blz. 16)

Reza is samen met zijn beste vriend Sandy één van de medewerkers op de fright night. Ze wonen allebei in een complex voor jongeren die niet thuis kunnen wonen. Sandy leek het een leuk idee om op fright night andere mensen te laten schrikken.

'Shit man, je ziet er echt niet uit.'

het is Sandy, dat weet ik omdat ik de hele tijd naast hem heb gezeten bij de grimeur, maar als ik hem hier in het donkere bos naast me zie zitten, kruipen de rillingen over mijn rug. Ze hebben een soort horrorclown van hem gemaakt, met lange, scherpe tanden. Hij draagt gele lenzen, die fonkelen in het schijnsel van onze zaklamp.

'Nee, jij bent een lekker ding,' zegt Sandy.

De schmink werd ik dikke lagen aangebracht en ze bleven maar smeren. Toen ik het eindresultaat in de spiegel zag, kon ik niet geloven dat ik het zelf was die terug staarde. Een gezicht vol littekens, met diepe groeven en lijnen. Sommige tanden zijn zwart gemaakt, waardoor het lijkt alsof er hele gaten in mijn gebit zitten.

Het enige wat mij nu nog verraadt zijn mijn ogen. De lenzen die ze me gaven heb ik zo snel mogelijk uitgedaan omdat ze vreselijk prikten.>br>'We gaan ons straks wel verplaatsen, hoor. Dit is echt een slechte plek.'

De organisatie heeft ons heel dicht bij de start van de fright night gezet, ik kan de muziek bij de ingang van achter ons muurtje horen.

'Ik wil wel meer doen dan een beetje opspringen en mensen laten schrikken. Jij niet?'

Ik weet meteen waar Sandy op doelt. In de vier scare zones staan de professionele acteurs, die al vaker een fright night hebben meegemaakt. Zij gaan veel verder dan mensen laten schrikken en drijven de kandidaten tot het uiterste. bij het woord insectenzone kreeg ik het vreselijk benauwd. Het filmpje van de twaalfhonderd krekels van vorig jaar brandt sinds de training nog steeds op mijn netvlies.

Waarom zou je je hier vrijwillig voor opgeven? Volgens mij hebben de deelnemers geen idee wat hun in dit bos allemaal te wachten staat... (blz. 48)

Sofia, Quin en Dylan zijn aangekomen bij de fright night. Er zijn nog twee jongen in hun groepje, namelijk Martijn en Neele. Het is ontzettend donker in het bos en iedereen vindt het spannend.

Quin vloekt zachtjes. 'Wat is het donker...'

'Daarom heet het ook een fright night, geen fright morning,' zegt Martijn. Hij klikt onze zaklamp aan. 'Waar moeten we heen?'

'De pijlen volgen,; zegt Dylan.

Ik zie even verderop inderdaad een lichtgevende pijl aan een boom hangen. Het is begonnen, er is geen weg meer terug. Toen ik het contract ingeleverd had, voelde ik mijn maag samentrekken van de spanning.

Hoe verder we bij de ingang vandaan lopen, hoe donkerder het bos wordt. In de verte hoor ik al meisjes gillen, dat is het groepje dat voor ons vertrokken. We zijn als zesde vertrokken, gelukkig hoefden we dus niet lang te wachten.

'Ik kan niet wachten tot de eerste scarezone,' zegt Quin.

Ik heb geen idee wat ik me bij de zones voor moet stellen. Zou het verhaal van Martijn over de twaalfhonderd krekels echt waar zijn? Even denk ik aan de recensies die ik eerder heb gelezen. Er stonden zelfs berichten tussen van mensen die zeiden: Dit wil je niet. Volgens een ander valt er elk jaar wel iemand flauw.

Ik ga wat dichter achter Martijn lopen als we de richting van de eerste pijl volgen. Er kan elk moment en eerste schrikeffect komen... (blz. 59)

Quin is de eerste van de groep die geconfronteerd gaat worden met zijn angst. Ze worden door een acteur meegenomen.

De acteur neemt ons mee, verder het bos in.

Sinds wanneer is Quin bang voor de dood? Daar heeft hij nooit iets over gezegd tegen mij. Misschien heeft hij maar wat ingevuld, omdat hij niets anders kon bedenken.

Bovendien is de dood een logisch antwoord. Ik weet zeker dat het in de top drie van angsten staat.

Alleen staat het niet in de mijne. (blz. 57)

Wat zal Quin moeten doen om van zijn angst af te komen? Wat is de angst van de anderen? Raken ze allemaal van hun angst af? Wordt het een leuke avond voor Sofia, Quin en Dylan?

Dylan is een tiener die vroeger te maken had MSBP. Zijn moeder wou Dylan altijd ziek hebben zodat ze bij dokters zou kunnen komen en de moeder van Dylan had ook zijn broer het huis uitgezet. Dylans moeder werd ernstig ziek en moest naar het ziekenhuis. Dylan ging daarom bij Quins zijn familie wonen. Op een dag komt Sofia, een vriendin van hun, met het idee om mee te doen aan fright night, een soort van horrorhuis alleen moeten de deelnemers ook dingen doen die ze eng vinden bijv. kakkerlakken eten. Wanneer ze naar fright night gaan gebeuren er hele gekke dingen.  Zo blijkt er in het bos echt  een moordenaar te zijn. Die onbekend is. Het is een ontzettend spannend boek. 

Recensie✨

ik vondt het boek wel leuk, maar wel moeilijk om in te komen doordat er in het begin, veel personages in het boek voorkwamen, zonder al te veel toelichting. dat maakt het in het begin moeilijk om erin te komen. dat vondt ik een nadeel van het verhaal. Voor de rest is het een erg leuk en spannend boek. 

Het verhaal is wel leuk en creatief bedacht, en ik vondt het einde ook erg spannend. Ik geef het boek 4️⃣van de 5️⃣ sterren⭐